У артыкуле аналізуецца экспазіцыйна-выставачная дзейнасць беларускіх эмігрантаў у Чэхаславакіі ў міжваенны перыяд. Грамадская актыўнасць эміграцыі была асноўным фактарам для індывідуальнай псіхалагічнай адаптацыі ва ўмовах прымаючага грамадства. Адметнае значэнне прыдаецца аналізу адаптацыйных працэсаў беларусаў у Чэхаславакіі. Даследаванне ілюструе малавядомыя факты пра ролю Міністэрства замежных спраў Чэхаславакіі ў культурным жыцці эмігрантаў. Асаблівая ўвага надаецца аналізу Беларускай Рады ў Празе як аднаму з асноўных культурных цэнтраў беларусаў замежжа. Члены рады прымалі актыўны ўдзел у кніжных выставах Прагі і Брно, фарміравалі нацыянальныя стэнды з беларускімі кнігамі і перыядычнымі выданнямі. Аўтар прыходзіць да высноў пра высокі ўзровень зацікаўленасці беларускіх эмігрантаў у падрыхтоўках кніжных выстаў. Артыкул разглядае праблему адносін да фарміравання нацыянальнай ідэнтычнасці, асноўныя этапы жаночага руху ў міжваенны перыяд, які разбураў сацыяльныя стэрыятыпы.