У артыкуле разглядаецца такі накірунак палітыкі беларусізацыі, якая праводзілася ў БССР у 1920-я гг., як рэфармаванне сістэмы адукацыі. У гэтай галіне дзяржаўнай праграмай прадугледжваўся перавод на беларускую мову сістэмы школьнага навучання, а таксама сярэдняй і вышэйшай адукацыі, падрыхтоўка адпаведных кадраў, стварэнне неабходнай навукова-тэхнічнай базы. Аўтар звяртае ўвагу на тыя мерапрыемствы, правядзенне якіх садзейнічала рашэнню пастаўленых задач, а таксама на праблемы і цяжкасці, якія ўзніклі ў ходзе здзяйснення гэтай палітыкі. Аналізуюцца вынікі беларусізацыі школьнай сістэмы і адносіны да правядзення такой палітыкі ў грамадстве.