У манаграфіі (дысертацыйным даследаванні) удакладняецца паняцце афарызма як лінгвістычнага аб’екта, вызначаюцца прынцыпы дыферэнцыяцыі афарыстычных адзінак паводпе іх агульнакатэгарыяльных адрозненняў, акрэсліваецца месца афарызма ў сістэме камунікатыўных і намінатыўных адзінак, характарызуецца спецыфіка афарыстычнай семантыкі, выяўляюцца асноўныя семантычныя тыпы афарызма паводле яго адносін да рэчаіснасці (на матэрыяле сучасных беларускай, польскай і рускай моў).
Для спецыялістаў у гапіне тэорыі мовы, славянскай фразеалогіі і парэміялогіі, лінгвістычнага вывучэння афарызма ў беларускай, польскай і рускай мовах.
