У артыкуле разглядаецца такі накірунак палітыкі бела-русізацыі, як адносіны да культуры нацыянальных меншасцей, што пражывалі на тэрыторыі Беларусі. Іх развіццё падтрымлівалася, забяспечвалася арганізацыйна і матэрыяльна: для іх стваралася сістэма экстэрытарыяльнай аўтаноміі, магчымасць навучання дзяцей на роднай мове, вызначаліся спрыяльныя ўмовы для развіцця літаратуры, тэатральнага мастацтва.