Наяўнасць вялікай колькасці рознааспектных крытэрыяў якасці навакольнага асяроддзя традыцыйна стварае сітуацыю ацэначнай раз'яднанасці і, як следства, практычнай неэфектыўнасці розных методык. Укараненне ў працэдуру ацэнкі прынцыпу іерархічнай узаемазалежнасці ў значнай ступені садзейнічае пераадоленню несумяшчальнасці ацэначных методык і фарміраванню комплекснага крытэрыя, здольнага з дастатковай эфектыўнасцю выконваць эколага-нарматыўныя функцыі з улікам узроўню сацыяпрыроднай аптымальнасці рэальнай экалагічнай сітуацыі