У артыкуле на матэрыяле беларускіх фразеалагізмаў з кампанентам дарога вызначаюцца
суадносіны сакральнага і звычайнага ў семантычнай эвалюцыі, устанаўліваюцца разнастайныя
старажытныя апазіцыі («свой» – «чужы», «прамы» – «крывы», «сухі» – «мокры», «добры» –
«дрэнны», «пачатак» – «заканчэнне», «далёкі» – «блізкі», «вялікі» – «малы», «шырокі» – «вузкі»)
усведамлення свету праз вобразы дарогі, выяўляецца сімволіка дарогі, якая перададзена новым
вобразным адзінкам з гэтым кампанентам.