Уключэнне беларускіх зямель у склад Расійскай імперыі, моцнай дзяржавы з цэнтралізаванай
вярхоўнай уладай, мела сур’ёзныя наступствы, некаторыя з іх – пазітыўнага характару. У крае адбылася
пэўная палітычная стабілізацыя, прыпынілася феадальная анархія. На далучаныя тэрыторыі паступова
распаўсюджвалася расійскае заканадаўства. Рознага рода ўрадавыя пастановы вызначалі парадак,
функцыі і прынцыпы дзейнасці адміністрацыйна-судоваго і сацыяльна-гаспадарчага кіравання.
Жорсткаму адміністрацыйнаму кантролю падлягалі прктычна ўсе бакі сялянскага жыцця. У барацьбе за
кіруючыя пасады часам узнікалі супярэчнасці паміж рускай адміністрацыяй і мясцовым дваранствам,
што вяло да праявы яго незадаволенасці другараднай роляй у бюракратычным механізме царызму.