Прадстаўленыя паўднёва-ўсходнія занальныя рэгіяналізмы належаць, безумоўна, да найбольш ранніх адлюстраванняў балта-славянскіх кантактаў і ў цэлым кваліфікуюцца як досыць архаічныя элементы маўлення мясцовых жыхароў. Дадзеныя з’явы нельга разглядаць як проста чужародныя ўкрапіны ў тканіне гаворкі-рэцыпіента. У мове, якая здолела ўспрыняць і прыняць адпаведныя з’явы, яны функцыянуюць ў якасці арганічнага складальніка.