У публікацыі асвятляецца праблема становішча сялянства неакупіраванай Беларусі напярэдадні Лютаўскай рэвалюцыі. Адзначаецца, што сялянства Беларусі, як і ва ўсёй імперыі, несла ўвесь цяжар вайны і не выказвала вострага незадавальнення сваім становішчам. Ва ўмовах вайны кан’юнктура мясцовага рынку складвалася такім чынам, што ў вяскоўцаў была магчымасць зарабіць на продажы сельгаспрадукцыі, таксама можна было наймацца ў памешчыцкія гаспадаркі. У апошнія месяцы самадзяржаўя з боку сялян не было зафіксавана ніводнага правапарушэння палітычнага характару, а рэдкія выпадкі аграрнага руху набылі ўстойлівую тэндэнцыю да памян- шэння. У сувязі з гэтым паказваецца, што ў ліку прычын, якія абумовілі звяржэнне самадзяржаўя, назваць можна многія, але толькі не рэвалюцыйную або якую іншую актыўнасць сялянства.