Артыкул прысвечаны пытанню дзяржаўнай службы знаці з рускіх зямель у Вялікім княстве Літоўскім у 80-я гг. XV – сярэдзіне XVI ст. Служба манарху разам з маёмасным становішчам і шлюбнымі адносінамі з мясцовым набілітэтам з’яўляецца адным з асноўных паказчыкаў ступені інтэграванасці эмігрантаў у прывілеяванае саслоўе ВКЛ. Даследаванне заснавана на звестках пра дзяржаўную службу прадстаўнікоў княскіх фамілій і баярскай арыстакратыі, якія змяшчаюцца ў наратыўных і дакументальных гістарычных крыніцах. Аналізуецца служба эмігрантаў з рускіх зямель у вайсковай, дыпламатычнай і адміністрацыйнай сферах.