У артыкуле праведзены крыніцазнаўчы аналіз беларускіх перыядычных выданняў, якія рыхтаваліся да друку ў Вільні ў міжваенны час. Аўтарам падкрэсліваецца неабходнасць выкарыстання дадзенага віда масавых гістарычных крыніц пры даследаванні гісторыі беларускага замежжа. На аснове матэрыялаў віленскай прэсы сучасныя спецыялісты могуць прасачыць асаблівасці індывідуальнай адаптацыі беларускіх эмігрантаў у розных краінах свету, узнавіць інфармацыю пра палітычныя i грамадскія арганізацыі замежжа, агульныя культурныя мерапрыемствы i адукацыйныя праекты з прадстаўнікамі іншых дыяспар.